- Zaloguj się aby dodawać komentarze
Realizowane treści z podstawowy programowej
Treści:
1.Mass media - zasady i kryteria wyboru czasopism, książek, filmów i programów telewizyjnych.
2.Odpowiedzialność za własny rozwój. Samowychowanie.
Osiągnięcia:
1.Umiejętne korzystanie z mass mediów.
Metody pracy: mini wykład, praca z tekstem
Funkcje telewizji
1.Informacyjna – omówienie sposobów przekazywania informacji w czasach historycznych i współczesnych ( posłańcy wiozący listy, historia maratonu). Współcześnie dzięki telewizji jesteśmy informowani o wydarzeniach w ciągu kilkunastu minut. Pojęcie Globalna wioska
2.Edukacyjna – bogata oferta programów specjalistycznych (hobbystycznych) historycznych, przyrodniczych, podróżniczych, kulinarnych pozwala na szerokie rozwijanie zainteresowań.
Zwrócenie uwagi treści i unikalne obrazy przekazywane w wielu programach przyrodniczych i podróżniczych. Podglądanie życia organizmów w miejscach i momentach niedostępnych dla większości ludzi.Zwrócenie uwagi na możliwości korzystania opcji oglądania programów w oryginale, która pozwala na doskonalenie nauki języka obcego.
3.Rozrywkowa – omówienie zasad, które obowiązują przy wybieraniu programów odpowiednich dla widza.
Przypomnienie oznaczeń w „rogu ekranu” czyli
zielone światło
pomarańczowe z ograniczeniem wieku 7, 12 i 16 lat
czerwone
Ograniczenia, które narzuca telewizja
1.Oglądanie seriali, pochłania dużo czasu- kalkulacja ile godzin dziennie, tygodniowo, i miesięcznie zabiera nam oglądnięcie ulubionych seriali i programów telewizyjnych.
2.Podporządkowanie trybu życia godzinom emisji w/w programów. Przeniesienie funkcji pilota telewizyjnego na program telewizyjny, który zaczyna sterować naszym życiem.
3.Ekranizacje książek narzucają reżyserską wizję bohaterów literackich. Porównanie postaci literackiej i filmowej Harrego Pottera. (Z doświadczenia wiem, że jest to cykl książek i filmów powszechnie czytany i oglądany przez uczniów)
4.Nadmierne oglądanie telewizji może dać efekt tzw. wiedzy pozornej, która negatywnie wpływa na indywidualną aktywność. Argumenty typu: Po co tam pojadę? Przecież widziałem, albo mogę zobaczyć to miejsce w telewizji. Przeżywanie perypetii życiowych filmowych i serialowych bohaterów przesłaniają rzeczywiste obowiązki i wydarzenia.
Ćwiczenie
1. Dzielę klasę na grupy i proszę aby uczniowie przygotowali listę programów, które oglądają w ciągu całego tygodnia.
2. Następnie każdy z nich szacuje na podstawie w/w listy ile godzin (średnio) dziennie ogląda telewizję.
Ważne jest aby w ćwiczeniu zwrócić uwagę na jakość oglądanych programów ( edukacyjne, informacyjne, rozrywkowe) i ilość godzin spędzanych przez ekranem. Typowe wyniki dla klasy to różne programy rozrywkowe -3, 4 godziny dziennie.
Mój komentarz polega na kalkulacji na podstawie danych dostarczonych przez uczniów ile godzin spędzają w ciągu miesiąca przed ekranem. Zwykle okazuje się, że uczniowie spędzają około 3, 4 doby na oglądaniu seriali.
Podsumowanie.
Pewnego dnia, pewien stary profesor został zaangażowany aby przeprowadzić kurs dla grupy dwunastu szefów wielkich koncernów amerykańskich, na temat skutecznego planowania czasu. Kurs ten był jednym z pięciu modułów przewidzianych na dzień szkolenia Stary profesor miał wiec do dyspozycji tylko jedna godzinę by wyłożyć swój przedmiot.
Stojąc przed ta elitarna grupa (która gotowa była zanotować wszystko, czego ekspert będzie nauczał), stary profesor popatrzył powoli na każdego z osobna, następnie powiedział: "Przeprowadzimy doświadczenie". Spod biurka, które go oddzielało od studentów, stary profesor wyjął wielki dzban (o pojemności 4 litrów), który postawił delikatnie przed sobą. Następnie wyjął około dwunastu kamieni, wielkości piłki do tenisa, i delikatnie włożył je kolejno do dzbana. Gdy dzban był wypełniony po brzegi i niemożliwe było dorzucenie jeszcze jednego kamienia, podniósł wzrok na swoich studentów i zapytał:
Czy dzban jest pełen?" Wszyscy odpowiedzieli: "Tak".
Poczekał kilka sekund i dodał: "Na pewno?". Następnie pochylił się znowu i wyjął spod biurka naczynie wypełnione żwirem. Delikatnie wysypał żwir na kamienie po czym potrząsnął lekko dzbanem. Żwir zajął miejsce miedzy kamieniami... aż do dna dzbana. Stary profesor znów podniósł wzrok na audytorium i znów zapytał: "Czy dzban jest pełen?" Tym razem świetni studenci zaczęli rozumieć.
Jeden z nich odpowiedział: "Prawdopodobnie nie".
"Dobrze" odpowiedział stary profesor.
Pochylił się jeszcze raz i wyjął spod biurka naczynie z piaskiem. Z uwaga wsypał piasek do dzbana. Piasek zajął wolna przestrzeń miedzy kamieniami i żwirem. Jeszcze raz zapytał: "Czy dzban jest pełen?" Tym razem, bez zająknienia, świetni studenci odpowiedzieli chórem: "Nie".
"Dobrze" odpowiedział stary profesor
I tak, jak się spodziewali, wziął butelkę wody, która stała na biurku i wypełnił dzban aż po brzegi. Stary profesor podniósł wzrok na grupę studentów i zapytał:
"Jaka wielka prawdę ukazuje nam to doświadczenie?"
Niegłupi, najbardziej odważny z uczniów, biorąc pod uwagę przedmiot kursu, odpowiedział: "To pokazuje, ze nawet jeśli nasz kalendarz jest całkiem zapełniony, jeśli naprawdę chcemy, możemy dorzucić więcej spotkań, więcej rzeczy do zrobienia".
"Nie" odpowiedział stary profesor, "To nie o to chodziło".
"Wielka prawda, która przedstawia to doświadczenie jest następująca: jeśli nie włożymy kamieni, jako pierwszych do dzbana, później nie będzie to możliwe".
Zapanowało głębokie milczenie, każdy uświadomił sobie oczywistość tego stwierdzenia. Stary profesor zapytał:
"Co stanowi kamienie w waszym życiu?" "Wasze zdrowie?" "Wasza rodzina?" "Przyjaciele?" "Zrealizowanie marzeń?" "Robienie tego, co jest wasza pasja?" Uczyć się?" "Odpoczywać?" "Dać sobie czas..?" "Albo jeszcze coś innego?" "Należy zapamiętać, ze najważniejsze jest włożyć swoje KAMIENIE jako pierwsze do życia, w przeciwnym wypadku ryzykujemy przegrać... własne życie. Jeśli damy pierwszeństwo drobiazgom (żwir, piasek), wypełnimy życie drobiazgami i nie będziemy mieć wystarczająco dużo cennego czasu, by poświęcić go na ważne elementy życia. Zatem nie zapomnijcie zadać sobie pytania: "Co stanowi kamienie w moim życiu?" Następnie, włóżcie je na początku do waszego dzbana (życia)" Przyjacielskim gestem dłoni, stary profesor pozdrowił audytorium i powoli opuścił salę...
Cytowany tekst jest dobrym materiałem do autoanalizy uczniów. Każdy z nich samodzielnie zastanawia się nad tym w jaki sposób planuje swój czas? Czy na rzeczy ważne mające wpływ na przyszłość poświęca wystarczająco dużo czasu?
Ponieważ zajęcia przeprowadzane są w szóstej klasie przed sprawdzianem szóstoklasisty korzystam z okazji i rozmawiam z uczniami czy zastanawiali się czym chcą się w przyszłości zajmować i czy podejmują wysiłek zrealizować zamierzenia. (np. chce podróżować- nauka języków obcych)
Wprowadzenie pojęcia: Globalna wioska
Załącznik
Maraton
Nazwa pochodzi od miejscowości Maraton w Grecji. Według Herodota po zwycięskiej dla Greków bitwie z Persami pod Maratonem w 490 p.n.e., armia perska zaokrętowała i wypłynęła w kierunku bezbronnych Aten. Widząc to, Grecy udali się co sił w nogach do miasta, przybywając praktycznie równocześnie z okrętami perskimi[1].
Bieg ten stał się podstawą romantycznych historii, według których posłaniec Filipiades pobiegł do Aten, by obwieścić zwycięstwo i poinformować Ateńczyków, że płynie ku nim flota perska. Po przekazaniu tej wiadomości padł martwy.
wikipedia